Blog #3 - Second day at Hunter
Door: Marlon Stolk
Blijf op de hoogte en volg Marlon
21 Mei 2015 | Verenigde Staten, Philadelphia
Hallo hallo hallo! (Dit is mijn nieuwe catchphrase, haha.)
Een eerdere blog dan verwacht! Ik verveelde me en ik dacht: goh, laat ik eens bloggen. Ik merk dat ik dit heel erg leuk vind, zeker omdat ik kan zien hoeveel mensen het lezen en het is gaaf om te zien dat veel mensen het lezen, zodat ik weet waarvoor ik het doe. :) Heel erg bedankt voor het lezen allemaal, ik waardeer het heel erg!
Goed, vandaag was de tweede stagedag. Dit was de dag dat ik ook mijn mentor voor het eerst zou ontmoeten (ik had een vervangster de eerste dag). Wat een geweldige vrouw is dat! Een typisch Amerikaanse meid, alleen dan geen blond haar, maar ze praat erg overdreven Amerikaans, zegt op alles that's so cute (ik liet haar mijn opdrachtje zien voor de kinderen: 'O my God, that's so cute! I love it so much!), heb al verschillende lieve opmerkingen naar mijn hoofd gekregen ('I love you so much, you are so helpful!' 'He is so cute, I wish he could stay here.') Ik werd er erg verlegen van, haha. Maar dat is de Amerikaanse manier om waardering te uiten. Ik kan het erg goed met haar vinden.
De klas was heel anders met hun eigen lerares erbij. Toch was het een erg hectische dag, omdat ze dinsdag vrij waren. Ik heb vooral geobserveerd en de kinderen geholpen met opdrachtjes maken. Ook heb ik zoveel mogelijk geprobeerd om mijn mentor te assisteren. Dat vond ze erg fijn, merkte ik, dus besloot ik daar ook op in te spelen. Ik merk ook dat hoe meer ik aan het werk ben, de dagen echt om vliegen.
Wat mij opvalt, is de afstand tussen de leraren en de kinderen. Ze zijn wel leuk tegen elkaar, maar de leerkracht mag echt schreeuwen tegen de kinderen. Ik geloof dat dit in Nederland niet echt gewaardeerd wordt. Doordat ik de kans had met wat kinderen te praten, merk je dat de kinderen veel opener tegen je worden. Zo was er een meisje dat vertelde dat haar zusje niet meer thuis woonde, maar dat ze geen idee had waarom. Ik vroeg haar of ze haar zusje miste. Het antwoord was 'ja'. Ik merk dat ik dan toch erg kwetsbaar ben en dat dit mij echt raakt. Het liefste zou ik het meisje een dikke, vette knuffel gegeven hebben, maar omdat dit niet vanuit jezelf mag, maar vanuit de kinderen moet komen in Amerika, hield dat me tegen. Hetzelfde meisje was verdrietig, omdat een van de probleemkinderen (een meisje dat iedereen slaat en schopt, de hele dag de klas uit loopt etc.) haar uitlachte, omdat ze lief was tegen mij. Ik vertelde haar dat 'being nice' een goed ding is om te doen en we hebben wat gekletst. Ik merkte dat het beter met haar ging en dat de aandacht die ze kreeg haar goed doet. Daarom is het zo belangrijk om met de kinderen te blijven praten, je kwetsbaar op te stellen en ervoor te zorgen dat ze zich op hun gemak voelen. Dat is wat ik wil bijdragen aan deze twee weken: dat als er een probleem is, dat de kinderen dan naar mij door durven te komen. Dit gaat al aardig goed, want zodra de kinderen rondlopen, steken ze allemaal hun hand op. Soms is het om een praatje te maken, soms hebben ze een vraag over de opdrachten, maar wat het belangrijkste is, is dat ze tegen mij praten.
Dan mijn kennismakingsles. Gelukkig kreeg ik begeleiding van mijn mentor, dat was wel echt nodig. Als allereerste heb ik de poster laten zien van de kinderen van de John F. Kennedyschool. De kinderen vonden het geweldig en vroegen mij of ik ze op deze manier kon bedanken, dus groep 7 van de Kennedyschool: heel erg bedankt! Vervolgens had ik maandag mijn opdracht laten zien. Op een vel papier had ik mijn naam in 'fancy letters and colors', zoals mijn mentor dat zo mooi zei, geschreven, mijn hoofd getekend, mijn leeftijd opgeschreven en daarom om heen allemaal dingen die ik leuk vind getekend. Ik vroeg de kinderen na of ze het nog wisten. Stap voor stap gingen we aan het werk en de kinderen vonden het fantastisch. Ik zal proberen wat van de resultaten te uploaden. Meteen wat plannetjes gedeeld over andere kleine activiteiten die ik met de kinderen wil doen. Mijn mentor vind het geweldig. Wat ik zeker nog ga doen is de kinderen 'head shoulders knee and toe' in het Nederlands leren, een vergelijkingswedstrijd doen tussen Amerikaanse pretzels en Nederlandse drop en ik ga wat Nederlands geld meenemen om een lesje daaraan te besteden.
En alsof de dag nog niet lang genoeg was, moesten we om half 5 voor de LaSalle University staan om met de groep naar downtown Philadelphia te gaan, om naar een musical voorstelling te gaan. Deze kans was er vanuit de Hogeschool Rotterdam en was $26,-. De prijs om vooraan te zitten was $109,-, dus wij zaten letterlijk helemaal achteraan. Toch konden we het super goed zien. We zijn naar de musical 'The Lion King' gegaan. Het was in één woord fantastisch. Het was op zo'n originele manier op het podium gezet. Ik heb er heel erg van genoten, lekker meegezongen met Hakuna Matata, Can you feel the love tonight? en In the jungle, the lion's jungle. Daarna was het tijd om weer snel terug naar de campus te gaan. Het was al laat en we moeten ook weer vroeg op staan voor stage.
Over het algemeen was het weer een geslaagde dag. Ik begin het hier steeds en steeds leuker te vinden. De Verenigde Staten is zo'n bijzonder land, en ik blijf het maar zeggen, maar ik wil hier zeker nog een keer terug komen.
Groetjes, hè!
Een eerdere blog dan verwacht! Ik verveelde me en ik dacht: goh, laat ik eens bloggen. Ik merk dat ik dit heel erg leuk vind, zeker omdat ik kan zien hoeveel mensen het lezen en het is gaaf om te zien dat veel mensen het lezen, zodat ik weet waarvoor ik het doe. :) Heel erg bedankt voor het lezen allemaal, ik waardeer het heel erg!
Goed, vandaag was de tweede stagedag. Dit was de dag dat ik ook mijn mentor voor het eerst zou ontmoeten (ik had een vervangster de eerste dag). Wat een geweldige vrouw is dat! Een typisch Amerikaanse meid, alleen dan geen blond haar, maar ze praat erg overdreven Amerikaans, zegt op alles that's so cute (ik liet haar mijn opdrachtje zien voor de kinderen: 'O my God, that's so cute! I love it so much!), heb al verschillende lieve opmerkingen naar mijn hoofd gekregen ('I love you so much, you are so helpful!' 'He is so cute, I wish he could stay here.') Ik werd er erg verlegen van, haha. Maar dat is de Amerikaanse manier om waardering te uiten. Ik kan het erg goed met haar vinden.
De klas was heel anders met hun eigen lerares erbij. Toch was het een erg hectische dag, omdat ze dinsdag vrij waren. Ik heb vooral geobserveerd en de kinderen geholpen met opdrachtjes maken. Ook heb ik zoveel mogelijk geprobeerd om mijn mentor te assisteren. Dat vond ze erg fijn, merkte ik, dus besloot ik daar ook op in te spelen. Ik merk ook dat hoe meer ik aan het werk ben, de dagen echt om vliegen.
Wat mij opvalt, is de afstand tussen de leraren en de kinderen. Ze zijn wel leuk tegen elkaar, maar de leerkracht mag echt schreeuwen tegen de kinderen. Ik geloof dat dit in Nederland niet echt gewaardeerd wordt. Doordat ik de kans had met wat kinderen te praten, merk je dat de kinderen veel opener tegen je worden. Zo was er een meisje dat vertelde dat haar zusje niet meer thuis woonde, maar dat ze geen idee had waarom. Ik vroeg haar of ze haar zusje miste. Het antwoord was 'ja'. Ik merk dat ik dan toch erg kwetsbaar ben en dat dit mij echt raakt. Het liefste zou ik het meisje een dikke, vette knuffel gegeven hebben, maar omdat dit niet vanuit jezelf mag, maar vanuit de kinderen moet komen in Amerika, hield dat me tegen. Hetzelfde meisje was verdrietig, omdat een van de probleemkinderen (een meisje dat iedereen slaat en schopt, de hele dag de klas uit loopt etc.) haar uitlachte, omdat ze lief was tegen mij. Ik vertelde haar dat 'being nice' een goed ding is om te doen en we hebben wat gekletst. Ik merkte dat het beter met haar ging en dat de aandacht die ze kreeg haar goed doet. Daarom is het zo belangrijk om met de kinderen te blijven praten, je kwetsbaar op te stellen en ervoor te zorgen dat ze zich op hun gemak voelen. Dat is wat ik wil bijdragen aan deze twee weken: dat als er een probleem is, dat de kinderen dan naar mij door durven te komen. Dit gaat al aardig goed, want zodra de kinderen rondlopen, steken ze allemaal hun hand op. Soms is het om een praatje te maken, soms hebben ze een vraag over de opdrachten, maar wat het belangrijkste is, is dat ze tegen mij praten.
Dan mijn kennismakingsles. Gelukkig kreeg ik begeleiding van mijn mentor, dat was wel echt nodig. Als allereerste heb ik de poster laten zien van de kinderen van de John F. Kennedyschool. De kinderen vonden het geweldig en vroegen mij of ik ze op deze manier kon bedanken, dus groep 7 van de Kennedyschool: heel erg bedankt! Vervolgens had ik maandag mijn opdracht laten zien. Op een vel papier had ik mijn naam in 'fancy letters and colors', zoals mijn mentor dat zo mooi zei, geschreven, mijn hoofd getekend, mijn leeftijd opgeschreven en daarom om heen allemaal dingen die ik leuk vind getekend. Ik vroeg de kinderen na of ze het nog wisten. Stap voor stap gingen we aan het werk en de kinderen vonden het fantastisch. Ik zal proberen wat van de resultaten te uploaden. Meteen wat plannetjes gedeeld over andere kleine activiteiten die ik met de kinderen wil doen. Mijn mentor vind het geweldig. Wat ik zeker nog ga doen is de kinderen 'head shoulders knee and toe' in het Nederlands leren, een vergelijkingswedstrijd doen tussen Amerikaanse pretzels en Nederlandse drop en ik ga wat Nederlands geld meenemen om een lesje daaraan te besteden.
En alsof de dag nog niet lang genoeg was, moesten we om half 5 voor de LaSalle University staan om met de groep naar downtown Philadelphia te gaan, om naar een musical voorstelling te gaan. Deze kans was er vanuit de Hogeschool Rotterdam en was $26,-. De prijs om vooraan te zitten was $109,-, dus wij zaten letterlijk helemaal achteraan. Toch konden we het super goed zien. We zijn naar de musical 'The Lion King' gegaan. Het was in één woord fantastisch. Het was op zo'n originele manier op het podium gezet. Ik heb er heel erg van genoten, lekker meegezongen met Hakuna Matata, Can you feel the love tonight? en In the jungle, the lion's jungle. Daarna was het tijd om weer snel terug naar de campus te gaan. Het was al laat en we moeten ook weer vroeg op staan voor stage.
Over het algemeen was het weer een geslaagde dag. Ik begin het hier steeds en steeds leuker te vinden. De Verenigde Staten is zo'n bijzonder land, en ik blijf het maar zeggen, maar ik wil hier zeker nog een keer terug komen.
Groetjes, hè!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
